Prokurator Prokuratury Regionalnej we Wrocławiu był uczestnikiem postępowania odwoławczego przed Sądem Apelacyjnym we Wrocławiu, którego przedmiotem było rozpoznanie środka odwoławczego wniesionego przez uczestnika Marcina G, wobec którego Dyrektor Zakładu Karnego w Goleniowie skierował , w trybie ustawy z dnia 22 listopada 2013r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia i zdrowia lub wolności seksualnej innych osób ( Dz. U. z 2014r. poz. 24), wniosek o uznanie go za osobę stwarzającą takie zagrożenie.
Uczestnik skarżył orzeczenie Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 21 marca 2014r. uznające go za osobę „niebezpieczną” i nakazujące umieszczenie go w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dysocjacyjnym.
Fakt, że Marcin G., już po złożeniu wniosku i na etapie procedowania przed sądem odwoławczym ponownie trafił do zakładu karnego, gdzie odbywa obecnie karę pozbawienia wolności w innej sprawie, spowodował, że Dyrektor Zakładu Karnego w Goleniowe pismem z dnia 21 marca 2016r. oświadczył, iż nie podtrzymuje wniosku o uznanie go za osobę stwarzającą zagrożenie i umieszczenie w specjalistycznym ośrodku.
Na skuteczne cofnięcie wniosku nie wyraził zgody prokurator.
Sąd II instancji uwzględnił środek odwoławczy wniesiony przez Marcina G. i uchylił postanowienie sądu okręgowego, jednocześnie umarzając postępowanie.
W uzasadnieniu wskazał, że kolejne skazanie uczestnika i wprowadzenie do wykonania nowej kary pozbawienia wolności za czyn popełniony już po złożeniu wniosku przez Dyrektora Zakładu Karnego w Goleniowie czyni wniosek bezprzedmiotowym.
Także w tej kwestii prokurator wyraził odmienne stanowisko.
Wywiódł skargę kasacyjną od postanowienia Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 29 grudnia 2016r., mocą którego uchylono postanowienie Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 21 marca 2014r. o uznanie Marcina G. za osobę stwarzającą zagrożenie i umorzono postępowanie, zarzucając naruszenie norm prawa materialnego tj. przepisów ustawy z dnia 22 listopada 2013r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia i zdrowia lub wolności seksualnej innych osób oraz przepisów procedury cywilnej tj. art. 355 § k.p.c., mających istotny wpływ na wynik sprawy.
Wniesiony nadzwyczajny środek odwoławczy okazał się skuteczny.
Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2017r. sygn. V CSK 218/17 uchylił rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 29 grudnia 2016r. i przekazał sprawę Marcina G. do ponownego rozpoznania.