Sąd Rejonowy w Opolu wyrokiem z dnia 22 czerwca 2017r. sygn.VII K 867/16 skazał Adama P. za wykroczenie skarbowe określone w art.107 § 4 k.k.s., tj. że urządzał gry na automatach w lokalu „ Pod Jaworem” w Opolu przy ul.1 - go Maja z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2015r. poz. 612), a to art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 w związku z art. 2 ust. 3, przy czym czynu oskarżony miał się dopuścić w okresie od 1 listopada 2015 r. do dnia 25 listopada 2015 r. i przy zastosowaniu art. 2 § 2 k.k.s. wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 2000,00 zł. oraz zasądził koszty procesu.
Prokurator uznał wyrok za słuszny, a apelację wywiódł obrońca oskarżonego, zarzucając między innymi błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na uznaniu, że oskarżony działał umyślnie, podczas gdy był on przekonany o swoim legalnym działaniu, albowiem kierował się treścią przepisu art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015r. o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1201), tj., że przepisy zmieniające wejdą w życie od 1 lipca 2016r. i wnosił o uniewinnienie oskarżonego.
Sąd Okręgowy w Opolu po rozpoznaniu apelacji, wyrokiem z dnia 15 listopada 2017 roku o sygn. VII Ka 723/17 zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Opolu z dnia 22 czerwca 2017 roku o sygn. VII K 867/16 i uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.
Sąd odwoławczy wyraził, w ocenie prokuratora, błędny pogląd prawny, że do przyjęcia po stronie oskarżonego usprawiedliwionej nieświadomości karalności przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 k.k.s. wystarczające jest wystąpienie rozbieżności interpretacyjnych oraz niejasność przepisów, wypełniających blankietową normę art. 107 § 1 k.k.s., w szczególności art. 4 ustawy z dnia 12.06.2015r., nowelizującej ustawę o grach hazardowych.Takie stanowisko doprowadziło do uznania, że oskarżony nie miał świadomości karalności swojego zachowania i w konsekwencji do jego uniewinnienia.
Prokurator nie zgodził się z przyjętym poglądem. Uznał, że w sprawie tej zastosowanie winny mieć przepisy ustawy o grach hazardowych w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 12 czerwca 2015r. o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz. U. 2015.1201), które weszły w życie w dniu 3 września 2015r.
Wprowadzone przepisy ograniczyły eksploatowanie automatów do gier wyłącznie do kasyna, a podmioty, które dotychczas prowadziły działalność bez koncesji, winny dostosować się do wymogów ustawy o grach hazardowych, bądź zaprzestać prowadzenia takiej formy działalności gospodarczej.
Oskarżony koncesją taką nie dysponował i musiał rozumieć, że art. 4 nowelizacji ustawy o grach hazardowych go nie dotyczy, tym samym świadom był swojego działania wbrew przepisom ustawy.
Rzeczywiście ustawa z dnia 12 czerwca 2015r. o zmianie ustawy o grach hazardowych w art. 4 przewidywała okres przejściowy, polegający na tym, że zmiany w niej zawarte będą odnosić skutek dopiero od dnia 1 lipca 2016r. Dotyczyło to jednak jedynie podmiotów działających legalnie, co potwierdzono wielokrotnie w orzecznictwie, w tym w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 28 kwietnia 2016 r., sygnatura akt I KZP 1/16, OSNKW 2016/6/36, stwierdzono, że " przepis art. 4 ustawy z 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1201) dotyczy wyłącznie podmiotów, które prowadziły taką działalność zgodnie z ustawą o grach hazardowych w brzmieniu sprzed dnia 3 września 2015 r. (na podstawie koncesji albo zezwolenia)."
Uwzględniając stan prawny obowiązujący od dnia 3 września 2015 r. należało uznać zakaz gier na automatach poza kasynami za w pełni skuteczny (art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 14 ust. 1 u.g.h.).
W tych okolicznościach Prokuratura Regionalna we Wrocławiu uznała wniosek Prokuratora Okręgowego w Opolu o wywiedzenie w trybie art. 167a k.k.s. kasacji od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 15 listopada 2017r. sygn. VII Ka 723/17 za zasadny i skierowała go do Prokuratora Generalnego za pośrednictwem Prokuratury Krajowej w Warszawie.